اثر محلول پاشی با کلرور پتاسیم و اوره بر کمیت و کیفیت گندم دیم سرداری

به منظور بررسی اثر عناصر غذایی و زمان­های مختلف محلول­پاشی بر عملکرد، اجزای عملکرد، میزان پروتئین دانه و رطوبت نسبی برگ، آزمایشی در ایستگاه تحقیقاتی دیم خدابنده، زنجان به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی شامل سه نوع محلول غذایی کلرور پتاسیم، اوره، کلرور پتاسیم + اوره) در چهار زمان محلول­پاشی، دولبه شدن سنبله، گرده­افشانی، شیری شدن دانه و دولبه شدن سنبله + شیری شدن دانه در سه تکرار به اجرا در آمد. در این آزمایش محلول­پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم ازت خالص در هر هکتار با غلظت 3/2% و محلول پاشی کلرورپتاسیم نیز به میزان 20 کیلوگرم در هکتار با غلظت 1% صورت گرفت. اختلاف بسیار معنی­داری بین انواع محلول­های غذایی و زمان محلول­پاشی از لحاظ اثر بر صفات اندازه­گیری شده وجود داشت. محلول­پاشی با کلرور پتاسیم مخصوصاً در مراحل اولیه رشد به دلیل نقش پتاسیم در تنظیم اسمزی و حفظ پتانسیل آب گیاه بیشترین اثر را در حفظ رطوبت برگ داشت و بالاترین میزان رطوبت نسبی برگ را نشان داد. محلول پاشی کلرورپتاسیم + اوره در مرحله دولبه شدن سنبله + شیری شدن دانه بیشترین اثر را روی عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، وزن هزار دانه و تعداد دانه در خوشه و درصد پروتئین دانه داشت و در صفات یاد شده به ترتیب 40، 28، 3/9 و 49 و 9/17% نسبت به شاهد افزایش مشاهده شد. به طور کلی محلول­پاشی کلرور پتاسیم + اوره در مراحل قبل از گرده افشانی باعث افزایش عملکرد دانه و تعداد دانه در خوشه شد و محلول پاشی بعد از گرده­افشانی باعث افزایش معنی­دار درصد پروتئین و وزن هزار دانه گردید. با توجه به تأثیر پتاسیم در بازو بسته شدن روزنه ها و تنظیم اسمزی می­توان با مصرف کلرور پتاسیم در مراحل قبل گردافشانی مقاومت به کم آبی را در گندم افزایش داد. مصرف همزمان این دو ماده غذایی علاوه بر مقاوت به خشکی منجربه افزایش تعداد دانه در خوشه و نهایتاً عملکرد دانه خواهد شد.